วัดแม่พระรับเกียรติยกขึ้นสวรรค์ ภูเก็ต

วัดแม่พระรับเกียรติยกขึ้นสวรรค์
โรงเรียนดาวรุ่ง - ดาราสมทร

I. ภูเก็ตและเมืองฝั่งทะเลอันดามัน
ภาคใต้ฝั่งทะเลอันดามันเป็นพื้นที่ที่เคยมีทรัพยากรธรรมชาติ อาทิเช่น แร่ดีบุกและวุลแฟรมจำนวนมาก ซึ่งมีการเริ่มขุดแร่ขึ้นมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 และต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ราชอาณาจักรไทยได้ให้สัมปทานแก่บริษัทต่างประเทศและจีนได้ขุดขึ้นมา แต่การทำเหมืองแร่ได้เลิกไปหลายปีแล้ว ภายหลังได้มีการปลูกสวนยางพาราจำนวนมาก และภาคนี้ได้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวระดับโลก ชาวต่างประเทศรู้จักหาดของเกาะภูเก็ต พังงา กระบี่ และระยองเป็นอย่างดี ในทะเลอันดามันมีปะการังและปลาชนิดต่างๆ ที่สวยงาม มาก ซึ่งเป็นที่สนใจของนักท่องเที่ยวจากต่างประเทศเป็นอย่างดี ปัจจุบันนี้การคมนาคมและการเดินทาง ทั้งทางบกและทางอากาศก็สะดวก และ ทันสมัย

สถานการณ์ด้านการเมือง
เกาะภูเก็ตและเมืองตามชายฝั่งทะเลอันดามัน ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรสยาม ก่อนตั้งกรุงศรีอยุธยาไม่นาน ในปี ค.ศ. 1330 - 1350 พระยาอู่ทองได้ลงไปยึดครองแหลมทองทั้งหมดจากการปกครองของอาณาจักรศรีวิชัย ในคริสต์ศตวรรษที่ 17 จังหวัดกระบี่และตรังในปัจจุบันตกอยู่ภายใต้การปกครองของพระยานครศรีธรรมราช ส่วนที่เกาะภูเก็ตเริ่มมีผู้ปกครองที่ชื่อ ว่า พระยาถลาง เมืองหลวงอยู่ที่ ทุ่งคา ในช่วงนี้พ่อค้าชาวโปรตุเกส ชาวฮอลแลนด์ และฝรั่งเศส ได้วนเวียนมาค้าขายตามชายฝั่งทะเลอันดามัน

หลังจากที่กรุงศรีอยุธยาแตก และมีการฟื้นฟูอาณาจักรสยาม โดยพระยาตาก ส่วนนี้ของอาณาจักรสยามได้ตกอยู่ในภาวะสงครามระหว่าง อาณาจักรสยามและพม่าเป็นเวลาหลายปี และผู้ที่ปกครองมณฑลมีชื่อว่า พระยาถลาง ตามประวัติของเกาะภูเก็ต ในปี ค.ศ.1785 พม่าได้บุกเกาะภูเก็ต

ประวัติบันทึกไว้ว่าตอนที่ชาวพม่าได้นำเรือเพื่อขึ้นเกาะภูเก็ตในปี ค.ศ.1785 พระยาถลางได้ถึงแก่อนิจกรรม ดังนั้นภรรยาของท่านคือนางจันทร์กับนางมุก (น้องสาว) ได้บังคับบัญชาทหารที่ป้องกันเมืองหลวงทุ่งคาและสามารถต่อต้านทหารพม่าจนกระทั่งในวันที่ 13 มีนาคม ค.ศ. 1985 พวกเขาถอยทัพกลับไป พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก (รัชกาลที่ 1) ได้พระราชทานบรรดาศักดิ์ ท้าวเทพกษัตรีย์ ให้แก่คุณหญิงจันทร์และท้าวศรีสุนทรให้แก่คุณหญิงมุก (ดูคำบันทึกของคุณพ่อมารีโอรูเซ็ดดู ในสมุดเขียนด้วยมือ)

ต่อมาต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 ทหารพม่าได้ลงมายึดครองชุมพร ไชยา นครศรีธรรมราช เมืองต่างๆ ฝั่งทะเลอันดามัน คือ กระบี่ ตะกั่วป่า ตะกั่วทุ่ง และในที่สุดพวกเขาได้ยึดครองเกาะภูเก็ตในปี ค.ศ. 1808 ต่อมาเมื่อชาวอังกฤษได้ทำสงครามกับพม่าจนได้เป็นเมืองขึ้นของอังกฤษแล้ว ภูเก็ตจึงได้กลับมาเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรสยาม ในปี ค.ศ 1824 เมื่อประเทศอังกฤษได้ยึดมาเลเซียและพม่าตอนล่างเป็นเมืองขึ้นแล้ว ครอบครัวคนจีนชื่อ “คอ ซู เชียง” ซึ่งได้เริ่มกิจการที่ปีนังแล้ว ได้เข้ามาทำธุรกิจตามชายฝั่งทะเลอันดามันของไทยด้วย ได้ประสบผลสำเร็จที่ระนอง รายละเอียดมีดังต่อไปนี้ นายคอ ซู เชียง ได้ก่อตั้งบริษัทขุดแร่ดีบุก ปลูกสวนยาง ต่อมาท่านได้ตั้งบริษัทส่งสินค้าทางเรือ ยังได้ตั้งบริษัทเงินทุน สุดท้ายเขายังได้ตั้ง บริษัทจัดหาแรงงานต่างชาติ ท่านก็ได้เป็นคนหนึ่งที่มีส่วนสำคัญรักษาผลประโยชน์ให้แก่ราชอาณาจักรสยาม ทั้งไม่ยอมให้เมืองระนองตกเป็นของอังกฤษ

ในปี ค.ศ. 1844 ท่านได้รับแต่งตั้งจากพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 3 ให้เป็นผู้เก็บภาษีเหมืองแร่ส่งให้ส่วนกลาง ท่านได้รับพระราชทานชื่อว่าเป็น “หลวงรัตนะเศรษฐี” ต่อมาในปี ค.ศ. 1854 สมัยรัชกาลที่ 4 ท่านได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมืองระนอง ต่อมาในปี ค.ศ. 1864 เขตเมืองระนองถูกแยกจากชุมพร ท่านจึงได้รับเป็นพระยาระนอง “คอซูเชียง” นี้มีลูก 6 คน ลูกชายคนที่ 2 ชื่อ “คอซิมกอง” ได้รับแต่งตั้งเป็น พระยาระนอง ต่อจากบิดา ในปี ค.ศ. 1882 และต่อมาเมื่อมีการตั้งมณฑลขึ้น ในปี ค.ศ. 1896 ท่านได้รับแต่งตั้งเป็นสมุหเทศาภิบาลมณฑลชุมพร

ลูกคนที่ 4 ชื่อ “คอซิมกิม” ได้เป็นเจ้าเมืองกระบุรี ส่วนคนที่ 5 ชื่อ “คอซิมเท็ค” เป็นเจ้าเมืองหลังสวน คนสุดท้ายชื่อ “คอมซิมบี้” ซึ่งเป็นผู้มีความสามารถดีเด่น ในปี ค.ศ.1893 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองตรัง ได้รับพระราชทานชื่อว่า “พระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศวรภักดี” (phraya Ratsadanupradit Mahison phakdi) ต่อมาในปี ค.ศ. 1900 ได้รับแต่งตั้งเป็น สมุหเทศาภิบาลมณฑลภูเก็ต (ที่เพิ่งได้ตั้งขึ้นมาใหม่)

เมื่อมีการปฏิรูปการปกครอง สมัยพระยาดำรงราชานุภาพ ครอบครัวคอซูเชียงนี้ ได้รับพระราชทานนามสกุลว่า “ณ ระนอง” เพราะเป็นครอบครัวที่ได้ทำประโยชน์แก่ประเทศชาติเป็นอย่างมาก

การเผยแพร่ศาสนาคริสต์บนเกาะภูเก็ตและฝั่งทะเลอันดามัน (การเริ่มต้น) ในคริสต์ศตวรรษที่ 15 นักเดินเรือชาวโปรตุเกสและสเปนได้เดินเรือด้วยความกล้าหาญอ้อมทวีปแอฟริกามาถึงฝั่งตะวันออกไกล ในปี ค.ศ. 1497 กัปตันวาสโก เดอร์ กามาร์ ได้ถึงประเทศอินเดีย ในปี ค.ศ. 1521 กัปตันมาเจราโน ชาวโปรตุเกส ได้ถึงหมู่เกาะฟิลิปปินส์ในนามของประเทศสเปนซึ่งภายหลังประเทศสเปนได้ยึดครองเป็นอาณานิคม ชาวโปรตุเกสส่วนมากจะเดินเรือมาทางตะวันออกไกลเพื่อค้าขายและซื้อพริกเผาและผลผลิตอย่างอื่นนำไปขายที่ยุโรป ชาวโปรตุเกสมักจะตั้งที่มั่นของเขาเพื่อความปลอดภัย ภายหลังที่มั่นเหล่านี้จะตั้งเป็นสังฆมณฑลเพื่อการเผยแพร่ศาสนาคริสต์ด้วย (ตามสิทธิที่พวกเขาได้รับจากญาติกัน)

ในปี ค.ศ. 1510 ชาวโปรตุเกสได้ตั้งที่มั่นของเขาที่กัวร์ (GOA) (ทางเหนือของเมืองมุมไบปัจจุบัน) ซึ่งในปี ค.ศ.1518 ได้รับแต่งตั้งเป็นสังฆมณฑล ในปี ค.ศ.1511 ชาวโปรตุเกสได้ยึดเมืองมะละกา ซึ่งเขาได้แต่งตั้งเป็นสังฆมณฑลในปี ค.ศ. 1558 นอกนั้นในปี ค.ศ.1557 พวกชาวโปรตุเกสยังตั้งที่มั่นที่มาเก๊า ซึ่งได้ถูกแต่งตั้งเป็นสังฆมณฑลในปี ค.ศ.1576 ตลอด 1 ศตวรรษ พ่อค้าชาวโปรตุเกสพร้อมทหารพวกหนึ่งเพื่อป้องกันตัว เดินทางทางทะเลอินเดียและจีนเพื่อการค้าขายและเผยแพร่ศาสนา

• ก่อนหน้า
• ต่อไป