แขวง เซียงขวาง ลาว
แขวงเซียงขวาง หรือเชียงขวาง
อยู่ทางทิศตะวันออกของหลวงพระบาง ติดกับประเทศเวียดนาม เป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของลาวพวน มีเรื่องเล่าตามประวัติศาสตร์ว่า เมื่อขุนบรมสร้างเมืองแถง (เดียนเบียนฟู) เป็นราชธานีแล้ว ได้ส่งพระโอรสไปครองเมืองต่างๆ โดยรอบ โอรสองค์ที่ 7 คือท้าวเจืองได้ครองเมืองพวน (หรือเซียงขวางในปัจจุบัน) หลังสมัยขุนเจือง เซียงขวางตกเป็นเมืองขึ้นของญวน ได้ชื่อว่า เมืองตรันนินห์ เป็นที่มาของชื่อที่ราบสูงใจกลางแขวง ต่อมาตกอยู่ในอำนาจของไทยเพราะอยู่ในเขตปกครองของประเทศราชหลวงพระบาง เมื่อชาติตะวันตกแผ่อิทธิพลเข้ามาในอินโดจีน ไทยต้องเสียลาวให้แก่ฝรั่งเศส หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ชาติต่างๆ ในอินโดจีน ได้แก่ ญวน ลาว กัมพูชา ต่างเรียกร้องเอกราชคืนจากเจ้าอาณานิคมจนสำเร็จ
แต่การเมืองภายในแตกออกเป็นฝ่ายซ้าย (ได้รับการสนับสนุนจากรัสเซีย จีน เวียดนามเหนือในขณะนั้น)และ ฝ่ายขวา (ได้รับการสนับสนุนจากซีไอเอของสหรัฐอเมริกา) รบราแย่งชิงอำนาจกันเป็นสงครามอินโดจีน สงครามที่ร้ายแรงที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ คร่าชีวิตผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก บ้านเมืองเสียหายยับเยิน แขวงเซียงขวาง ที่เคยมีป่าไม้อุดมสมบูรณ์และสัตว์ป่าชุกชุม ก็โดนระเบิดสารเคมีและการหักร้างถางพงจนเหลือแต่ทุ่งหญ้าหัวโล้นรวมทั้งพูเบี้ย ภูเขาที่สูงที่สุดในลาว 2,820 เมตร
